ΔΙΑΤΡΟΦΗ,ΥΓΕΙΑ & ΕΥΕΞΙΑ

ΑΝΟΡΕΚΤΙΚΗ Ή ΒΟΥΛΙΜΙΚΗ;

Στις περιπτώσεις ανορεξίας, οι συνέπειες είναι ίδιες με εκείνες του χρόνιου υποσιτισμού. Οι περισσότερες τροφής τους, κάνοντας δίαιτες που επινοούν μόνες τους, ακολουθώντας μια διατροφή από την οποία λείπουν συνήθως βασικά θρεπτικά συστατικά. Έτσι, η ανορεκτική γυναίκα σταδιακά παρουσιάζει αδυναμία συγκέντρωσης, κόπωση, δυσκολίες στη μνήμη, μέχρι και συρρίκνωση των οργάνων της, ενώ το 20% των περιπτώσεων, σε παγκόσμιο επίπεδο, καταλήγει στο θάνατο. Το ενδεχόμενο θανάτου στην περίπτωση της βουλιμίας είναι πολύ μικρότερο. Οι παρενέργειες εδώ οφείλονται κυρίως στην καθαρτική συμπεριφορά του ατόμου (πρόκληση εμετού). Με τον εμετό, όμως, δεν αποβάλλεται μόνο η τροφή, αλλά και τα υγρά του στομάχου, ηλεκτρολυτική ισορροπία του οργανισμού. Οι γαστρεντερικές λοιπόν διαταραχές, αλλά και οι τραυματισμοί του φάρυγγα αποτελούν τα πιο συνηθισμένα προβλήματα των βουλιμικών γυναικών. Σύμφωνα με στοιχεία, που παρουσίασε σε επιστημονική ημερίδα στην Αθήνα η Ελληνική Ιατρική Εταιρεία Παχυσαρκίας: η βουλιμία σαν πάθηση τα τελευταία χρόνια έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Στην Αμερική πλήττεται το!6% των γυναικών, ενώ στην Ελλάδα -αν και δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής επίσημα στατιστικά στοιχεία-τα κρούσματα έχουν αυξηθεί με ανησυχητικό ρυθμό. Η νευρογενής ανορεξία είναι επίσης μια επικίνδυνη διατροφική διαταραχή, που απειλεί κυρίως νεαρά κορίτσια ηλικίας 13-2 5 χρονών.
ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ
Σε πρόσφατη ημερίδα, ο Δρ Χαβιε Φορμιγκουέρα, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Παχυσαρκίας (ειδικευμένος σε θέματα διατροφικής συμπεριφοράς και διαταραχών) επεσήμανε: "τόσο η νευρογενής ανορεξία όσο και ή βουλιμία, είναι ψυχοσωματικές αρρώστιες, με την έννοια ότι η ψυχική σύγχυση επηρεάζει άμεσα τη φυσική κατάσταση του ατόμου". Η ανορεκτική ασθενής σκόπιμα επιβάλλει στον εαυτό της περιορισμό της τροφής, θέλοντας πάση θυσία να ζυγίζει όλο και λιγότερο. Δεν ικανοποιείται ακόμα και αν το βάρος της κατέβει στα 40 κιλό. Το βουλιμικό άτομο έχει επίσης τον πανικό των θερμίδων και υποσιτίζεται, με τη διαφορά ότι -εξαιτίας της στέρησης- υποκύπτει στο φαγητό, καταναλώνοντας υπερβολικές ποσότητες. Επειδή όμως-αμέσως μετά από κάθε γενναίο φαγοπότι- κυριεύεται από τύψεις και ενοχές, καταφεύγει στη λύση του εμετού, για να απαλλαγεί από τις θερμίδες που πήρε, πριν αρχίσει η διαδικασία της αφομοίωσης και της πέψης. Η ανορεξία παρουσιάζεται κατά κανόνα στις πολύ νέες γυναίκες, ενώ η βουλιμία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία. Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται, οι γυναίκες που πάσχουν από αυτήν τη διαταραχή δεν είναι πάντα παχύσαρκες. Ωστόσο, η βουλιμία ξεκινά από έντονη διάθεση κατανάλωσης φαγητού και κυρίως τροφών που χαρακτηρίζονται "απαγορευμένες”, όπως τα παγωτά, τα γλυκά, οι σοκολάτες, τα αλμυρά κ.ά.
Αν το άγχος ή τα προβλήματα σας οδηγούν σε ατελείωτες «επιδρομές» στο ψυγείο και μετά σε εξαντλητικές δίαιτες, η νευρογενής ανορεξία και η βουλιμία σας πλησιάζουν επικίνδυνα...

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ
Από νευρογενή ανορεξία πάσχει 1 στα 150 κορίτσια εφηβικής ηλικίας. Η ηλικία των περισσότερων είναι 15-20 χρονών, αλλά το πρόβλημα παρατηρείται ακόμα και σε κορίτσια 10 χρονών ή γυναίκες μέχρι 30 χρονών. Σύμφωνα με τις μελέτες, βουλιμία παρουσιάζουν τα κορίτσια 18-25 χρονών κατά 19%, ενώ υπάρχει και ένα ποσοστό 5% παιδιών που μπορεί να εμφανίσει αυτό το πρόβλημα στην εφηβική ηλικία. Οι βουλιμικοί έφηβοι έχουν συνήθως βάρος κανονικό ή μπορεί να είναι ελαφρά υπέρβαροι. Τα περισσότερα από αυτά τα άτομα χρησιμοποιούν το φαγητό για να ξεφύγουν από το αρνητικά συναισθήματα ή κάποιες καταστάσεις που τους προκαλούν στρες.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΟΥΛΙΜΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
Πολλοί μπερδεύουν τη βουλιμία με τη λαιμαργία, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Το γρήγορο και πολύ φαγητό που χαρακτηρίζει τους λαίμαργους δεν έχει καμιά σχέση με ένα βουλιμικό επεισόδιο, που συνήθως συνδέεται με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Το βουλιμικό επεισόδιο είναι η υπερκατανάλωση φαγητού σε μικρό χρονικό διάστημα στα κρυφά, με λιπαρές και παχυντικές "απαγορευμένες" τροφές. Το βουλιμικό άτομο συνεχίζει να τρώει ακόμα και όταν νιώθει ότι έχει χορτάσει. Μπορεί να τρώει εναλλάξ γλυκά και αλμυρά, σε τεράστιες ποσότητες, ενώ μετά την κρίση, προσπαθεί να βγάλει με τη βία ό,τι έφαγε. Ωστόσο, για να θεωρηθεί το άτομο βουλιμικό, πρέπει οι κρίσεις πολυφαγίας να εμφανίζονται τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα, για μια περίοδο τριών έως έξι μηνών. Διαφορετικά, δεν αποτελεί νόσο αλλά σύμπτωμα. Υπάρχουν πολλά κορίτσια που κατά τη διάρκεια των σχολικών εξετάσεων τρώνε υπερβολικά, επιβαρύνουν το στομάχι τους και κάνουν εμετό. Εάν αυτό γίνεται μόνο στη συγκεκριμένη εξεταστική περίοδο, δεν είναι ανησυχητικό. Είναι απλά μια εκδήλωση άγχους.

Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Στη νευρογενή ανορεξία αλλά και τη βουλιμία, η πιο ενδεδειγμένη προσέγγιση είναι η ψυχοθεραπεία, η οποία θα συνδυαστεί και με τη διαιτητική συμβουλευτική. Ωστόσο, η δυσκολία παρουσιάζεται όταν η ανορεκτική ασθενής δε δέχεται καμιά βοήθεια, γιατί συνήθως αρνείται ότι υπάρχει πρόβλημα. Δε δέχεται δηλαδή ότι διατρέφεται με λάθος τρόπο και νιώθει πως απειλείται από τη θεραπεία, αφού θα έχει σαν συνέπεια την αύξηση του βάρους της. Το πρώτο βήμα, λοιπόν, είναι να αποδεχθεί η ασθενής τη θεραπευτική αγωγή. Το ίδιο ισχύει και για τη βουλιμία, αν και στην περίπτωση αυτή η αντιμετώπιση είναι πιο απλή. Το βουλιμικό άτομο γνωρίζει το πρόβλημα του, ντρέπεται γι' αυτό και συνήθως προσπαθεί να απαλλαγεί από τις κρίσεις πολυφαγίας και τα επακόλουθα της. Όμως και σε αυτή την περίπτωση η θεραπεία συχνά είναι σύνθετη και μακροχρόνια.