Δυσανεξία στη λακτόζη

Για πολύ καιρό, το γάλα της αγελάδας θεωρείται πηγή δυσάρεστων συμπτωμάτων, όπως οι στομαχικές διαταραχές και η ουρτικαρία (σχηματισμοί από σπυράκια ακμής σε διάφορα σημεία του σώματος).

Οι αντιδράσεις είναι λόγω της δυσανεξίας στη λακτόζη ή λόγω αλλεργίας στην πρωτεΐνη του γάλακτος. Στα βρέφη, μπορούν να υπάρξουν και οι δύο αυτές αντιδράσεις. Το γάλα είναι η πρώτη εξωγενής πηγή πρωτεΐνης για τα βρέφη και είναι μια πολύ σημαντική πηγή θρεπτικών στοιχείων, συνεπώς δεν μπορεί να αποκλειστεί εύκολα από την διατροφή των μωρών.

Η δυσανεξία στη λακτόζη είναι η ανικανότητα της χώνευσης μεγάλης ποσότητας λακτόζης, το κύριο σάκχαρο του γάλακτος. Αυτή η ανικανότητα προκύπτει από την έλλειψη του ενζύμου της λακτάσης, η οποία παράγεται από τα κύτταρα στο εσωτερικό του λεπτού εντέρου. Η λακτάση σπάει τα σάκχαρα του γάλακτος σε απλούστερες μορφές που μπορούν να απορροφηθούν από το αίμα. Όταν δεν υπάρχει αρκετή λακτάση για να μεταβολίσει την καταναλωθείσα ποσότητα λακτόζης, τα αποτελέσματα, αν και συνήθως ακίνδυνα, μπορεί να είναι πολύ δυσάρεστα. Αν και όλοι οι άνθρωποι με έλλειψη λακτάσης δεν έχουν συμπτώματα, αυτοί που έχουν θεωρούνται δυσανεκτικοί στη λακτόζη. Κοινά συμπτώματα είναι η ναυτία, οι κράμπες, το φούσκωμα, τα αέρια και η διάρροια, τα οποία αρχίζουν περίπου 30 λεπτά με 2 ώρες μετά από την κατανάλωση τροφίμων που περιέχουν λακτόζη. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων διαφέρει ανάλογα με την ποσότητα λακτόζης που μπορεί ο κάθε άνθρωπος να ανεχτεί.

Τρόπος δράσης της λακτάσης (from www . indiana . edu /~ ensiweb / lessons / tp . milk 3. html )

Μερικές αιτίες της δυσανεξίας στη λακτόζη είναι αρκετά γνωστές. Για παράδειγμα, ορισμένες αρρώστιες του στομαχιού και πληγές στο λεπτό έντερο μπορεί να μειώσουν την ποσότητα του ενζύμου που παράγεται. Σε σπάνιες περιπτώσεις, γεννιούνται παιδιά χωρίς τη δυνατότητα να παράγουν λακτάση. Για τους περισσότερους ανθρώπους όμως, η δυσανεξία στη λακτόζη είναι μία κατάσταση που εξελίσσεται φυσιολογικά με τον καιρό. Μετά από την ηλικία των 2 χρονών, το σώμα αρχίζει να παράγει λιγότερη λακτάση. Όμως, πολλοί άνθρωποι μπορεί να μην έχουν συμπτώματα μέχρι να είναι πολύ μεγαλύτεροι.

Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι στη βόρεια Ευρώπη και οι απόγονοί τους παράγουν αρκετή λακτάση κατά τη διάρκεια της ζωής τους, η δυσανεξία στη λακτόζη είναι συνήθης ανάμεσα σε άτομα από την Μέση Ανατολή, την Ινδία και μέρη της Αφρικής και στους απογόνους τους σε άλλα μέρη του κόσμου. Περίπου το 70 τις εκατό των ενηλίκων έχουν ως κάποιο βαθμό δυσανεξία στη λακτόζη. Στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, η δυσανεξία στη λακτόζη υπάρχει στο πέντε τις εκατό των λευκών ανθρώπων και σε ένα μεγαλύτερο ποσοστό στις άλλες εθνικές ομάδες.

Η ποσότητα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων που θα οδηγήσει σε συμπτώματα δυσανεξίας, διαφέρει πολύ ανάμεσα στα άτομα. Πολλά άτομα που έχουν μικρή δράση της λακτάσης στο έντερο μπορούν να πιούν ένα ποτήρι γάλα χωρίς να αισθανθούν ενόχληση. Τα σκληρά τυριά, τα οποία έχουν χαμηλή περιεκτικότητα λακτόζης και ζυμώμενα γαλακτοκομικά προϊόντα όπως το γιαούρτι, καταναλώνονται ευρέως σε περιοχές του κόσμου όπου η δυσανεξία στη λακτόζη είναι συνήθης.

Διάγνωση

Οι πιο κοινές δοκιμές που χρησιμοποιούνται για να μετρήσουν την απορρόφηση της λακτόζης στο πεπτικό σύστημα είναι η δοκιμή ανοχής λακτόζης, η δοκιμή αναπνοής υδρογόνου, και η δοκιμή οξύτητας των κοπράνων . Αυτές οι δοκιμές εκτελούνται σε μια βάση εξωτερικών ασθενών σε ένα νοσοκομείο, μια κλινική, ή το γραφείο του γιατρού.

Η δοκιμή ανοχής λακτόζης αρχίζει με το άτομο να νηστεύει (μη κατανάλωση) πριν από τη δοκιμή και έπειτα να πίνει ένα υγρό που περιέχει τη λακτόζη. Διάφορα δείγματα αίματος λαμβάνονται κατά τη διάρκεια μιας περιόδου δύο ωρών για να μετρήσουν το επίπεδο της γλυκόζης του αίματος του ατόμου (σάκχαρο αίματος), προσδιορίζοντας πόσο καλά το σώμα είναι σε θέση να αφομοιώσει τη λακτόζη.

Κανονικά, όταν η λακτόζη φθάσει στο πεπτ ικό σύστημα, τα ένζυμα της λακτάσης σπάνε το μόριο αυτό σε γλυκόζη και γαλακτόζη. Το συκώτι αλλάζει έπειτα τη γαλακτόζη σε γλυκόζη, η οποία μπαίνει στην κυκλοφορία του αίματος και βελτιώνει το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα του ατόμου . Εάν η λακτόζη χωρίζεται ημιτελώς, το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα δεν αυξάνεται και η διάγνωση της δυσανεξίας στη λακτόζη επιβεβαιώνεται.

Η δοκιμή αναπνοής υδρογόνου μετρά το ποσό υδρογόνου στην αναπνοή ενός προσώπου. Κανονικά, πολύ λίγο υδρογόνο είναι ανιχνεύσιμο. Εντούτοις, η μη μεταβολισμένη λακτόζη στο παχύ έντερο ζυμώνεται από τα βακτηρίδια, και τα διάφορα αέρια, συμπεριλαμβανομένου του υδρογόνου, παράγονται. Το υδρογόνο απορροφάται από τα έντερα, φέρεται μέσω της κυκλοφορίας του αίματος στους πνεύμονες, και εκπνέεται. Στη δοκιμή, ο ασθενής πίνει ένα ποτό εμπλουτισμένο με λακτόζη, και η αναπνοή αναλύεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Τα ανεβασμένα επίπεδα υδρογόνου στην αναπνοή δείχνουν την λάθος πέψη της λακτόζης. Ορισμένα τρόφιμα, φάρμακα και τσιγάρα μπορούν να έχουν επιπτώσεις στην ακρίβεια της δοκιμής και πρέπει να αποφευχθούν πριν την εξέταση. Αυτή η εξέταση είναι διαθέσιμη για τα παιδιά και τους ενηλίκους.