Πατάτα

Είναι πηγή με φυτικούς υδατάνθρακες (άμυλο). Ο βοτανικός τύπος της πατάτας είναι SOLANUM TUBERSUM. Είναι φυτό εξωτικής προέλευσης. Είναι ένα φυτό μονοετές. Κατά την εκβλάστηση του καρπού αναπτύσσεται ένα αλκαλοειδές μεγάλης τοξικότητας η ΣΟΛΑΝΙΝΗ:
Οι πατάτες του εμπορίου χωρίζονται σε 4 κατηγορίες, λαμβάνοντας υπόψη το πάχος τους και το βάρους τους και έχουμε:
1η κατηγορία 100 gr
2η κατηγορία 80 gr
3η κατηγορία 50 gr
4η κατηγορία μικρότερο από 50 gr
Η ελάχιστη θερμοκρασία για να εκβλαστήσουν είναι 7οC για να ανθίσει το φυτό και 14οC για να ωριμάσει. Είναι μια καλλιέργεια ευαίσθητη στην παγωνιά, ξηρασία, βροχές στην διάρκεια της εκβλάστησης. Υπάρχουν ποικιλίες 70-80 ημερών και ποικιλίες που ευδοκιμούν μέχρι 150 ημέρες.
Το πιο κατάλληλο έδαφος είναι το πυροτολιθικό με ρΗ ουδέτερο ή ελαφρά όξινο. Είναι πολύ ευαίσθητο φυτό στα λιπάσματα. Ο φώσφορος διευκολύνει την ανάπτυξη του αμύλου και την διόγκωση του βολβού. Η ποτάσα αυξάνει την παραγωγή εις βάρος όμως του αμύλου. Επίσης προστίθεται γύψος στα χώματα που καλλιεργούνται πατάτες και είναι φτωχά σε ασβέστιο. Χρειάζεται μια μεγάλη σχέση (αναλογία) Κ και Ρ ίση με 4:1 ενώ στα δημητριακά είναι 2:1.
Είναι μια καλλιέργεια που χρησιμοποιείται στα μέρη που έχει καλλιεργηθεί σιτάρι.
Η διατήρηση της πατάτας πρέπει να γίνεται αποφεύγοντας την πολύ χαμηλή θερμοκρασία, σε θερμοκρασίες όχι όμως υψηλότερες από 8 οC έως 12οC, σε αποθήκες που αερίζονται και προστατεύονται από το φως, για τις πατάτες που προορίζονται για την κατανάλωση.
Πρέπει να αποφεύγονται και να προβλέπονται: η εκβλάστηση της πατάτας που προορίζεται για κατανάλωση διότι δίνει άσχημη γεύση και η έκθεσή της πατάτας στο κρύο την μαυρίζει γιατί αλλοιώνεται.
Σαν μέσα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για την διατήρηση της πατάτας είναι: η φορματίνη, θεϊκός ανυδρίτης, ασβέστης.
Η περιεκτικότητα σε βιταμίνη C αναφέρεται για τις πατάτες που μόλις έχουν κοπεί με την αποθήκευση έπειτα από 6 μήνες η περιεκτικότητα πέφτει στα 8 mg. Όσον αφορά τους συντελεστές, οι πρώιμες ποικιλίες είναι πιο πλούσιες σε αζωτούχες δόσεις και πιο φτωχές σε πρωτεΐνες και άμυλο. Οι βιομηχανικές ποικιλίες οφείλουν να είναι πλούσιες σε άμυλο (πάνω από 18%).
Η εκμετάλλευση της πατάτας για βιομηχανικούς σκοπούς γίνεται και για να πάρουμε το άμυλο και για την παραγωγή γλυκόζης και αλκοόλ. Τα υπόλοιπα μέρη του φυτού χρησιμοποιούνται σαν ζωοτροφή.
Το εξαγόμενο άμυλο της πατάτας εάν είναι ψηλό χρησιμοποιείται για να παρασκευαστούν γλυκά. Εάν όμως είναι χοντρό χρησιμοποιείται για την παραγωγή γλυκόζης και δεξτρινών.
Με το κοινό άμυλο πατάτας μπορούμε να αναμείξουμε άμυλο εξωτικό και έτσι μπορούμε να φτιάξουμε παιδικές τροφές.
Κατά την διάρκεια της ωρίμανσης της πατάτας έχουμε αύξηση των πρωτεϊνών (από 1,7%-23%) του αμύλου (από 10% σε 15%) ενώ μειώνονται οι αναγωγικοί υδατάνθρακες (από 0,28% σε 0,04%) και η σακχαρόζη (από 0,9% σε 0,15%).
Torinamroup
Η βοτανική ονομασία του φυτού αυτού είναι Heliantnus. Περιέχει ΙΝΟΥΛΙΝΗ, γλυκίδο στο οποίο έχει αποδοθεί ορισμένες ιδιότητες καλές όσον αφορά την απορρόφησή του από τον ανθρώπινο οργανισμό.
Απορροφάται πολύ εύκολα και μεταβολίζεται και από τους διαβητικούς και για τον λόγο αυτό χρησιμοποιείται σε πάρα πολλά διαιτητικά προϊόντα.
ΣΥΣΤΑΣΗ (σε ποσοστό %)
ΝΕΡΟ 71-86
ΠΡΩΤΕΪΝΕΣ 1-3,5
ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ 12-46
ΚΥΤΤΑΡΙΝΗ 0,5-3
ΤΕΦΡΑ 0,8-2,5
Γράφει: Μακρή Νάνσυ, Ειδικός Εφαρμογών Διαιτητικής


Είναι φυτό ιθαγενές των υψιπέδων του Mεξικού, του Περού, της Xιλής και της Kολομβίας, περιοχές όπου ζούσαν Ινδιάνοι, Ίνκας, Aζτέκοι. Μεταφέρθηκε απο την Νότιο Αμερική στην Ισπανία απο Ισπανούς εξερευνητές και γρήγορα επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που εισήγαγε την πατάτα από την Ν. Αμερική ήταν η Ισπανία το 1565 και σταδιακά ακολούθησαν και άλλες χώρες της Ευρώπης. Στον ελλαδικό χώρο η πατάτα ήταν γνωστή στις Ιόνιες νήσους πριν από την επανάσταση του ’21. Στην Κέρκυρα φαίνεται ότι η πρώτη καλλιέργεια έγινε το 1800.