Η ιστορία των ζυμαρικών

Τα ζυμαρικά έχουν πιθανότατα πατρίδα τους την Ιταλία. Στους Λατίνους τα ζυμαρικά ήταν γνωστά σαν είδος διατροφής .
Ο Οράτιος στα “Σατυρικά” του περιγράφει την ευχαρίστηση να γυρίζει σπίτι του για να φάει μια νόστιμη σούπα φτιαγμένη με πράσα ρεβίθια και ζυμαρικά.
Σε τοιχογραφίες από ετρουσκικούς τάφους υπάρχουν πολλές διακοσμήσεις που δείχνουν σπιτικές δουλειές και οικιακά σκεύη. Ανάμεσά τους φιγουράρουν ο πλάστης το σανίδι και η οδοντωτή ροδέλα για την κοπή των ζυμαρικών.
Αλλά και οι Άραβες συνέτειναν στη διάδοση των ζυμαρικών και επηρέασαν τις ονομασίες τους. Πολλοί μάλιστα πιστεύουν ότι τα στεγνά ζυμαρικά είναι έμπνευση αραβική. Στη Σικελία και την Ισπανία ορισμένα είδη ζυμαρικών εξακολουθούν να είναι γνωστά με τις αραβικές τους ονομασίες.
Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι τα έφερε για πρώτη φορά στην Ιταλία ο Μάρκο Πόλο το 1292. Πάντως στα αρχεία της Γένοβας υπάρχουν έγγραφα από το 1279 που μιλάνε καθαρά για “μακαρόνια” αποδεικνύοντας έτσι την ύπαρξη τους στη Ιταλία από εκείνη την εποχή.
Βασικές γνώσεις
Όλα τα ζυμαρικά έχουν σαν βάση μια ζύμη που περιέχει άμυλο. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι ζύμης, με αυγά και με νερό.
Η ζύμη με αυγά θεωρείται η καλύτερη, ιδίως όταν είναι σπιτική. Μπορεί να μείνει απλή ή να πάρει χρώμα και γεύση με την προσθήκη άλλων υλικών όπως ο πουρές ντομάτας, ψιλοκομμένο σπανάκι ,μανιτάρια κ.α.