ΧΡΙΣΤΟΨΑΡΟ

Λέγεται και σανπιέρος και ρέτουλα.
Μήκος: φτάνει τα 60 εκ.
Χρώμα: γκριζοπράσινο με μια μεγάλη βούλα μαύρη στο κέντρο και στα δυο πλευρά.*
Το σώμα του είναι κοντόφαρδο συμπιεσμένο, με μικρά, τραχιά λέπια. Το κεφάλι μεγάλο και μεγάλα σχεδόν στην κορυφή μάτια. Το στόμα κλειστό φαίνεται κανονικό, γυριστό προς τα κάτω, αλλά γίνεται πελώριο και προεκτείνεται πολύ εμπρός όταν τ’ ανοίξει. Στις σιαγόνες και στον ουρανίσκο έχει πολύ μικρά δόντια στρωμένα, σχεδόν απαλά όταν τ’ αγγίζεις. Το πρώτο πτερύγιο της ράχης έχει 10 σκληρές, αγκαθωτές ακτίνες που ψηλώνουν, μοιάζουν με λεπτές κεραίες, το δεύτερο είναι συνέχεια του πρώτου καθώς και τα δυο εδρικά, όλα μαλακά, ενισχυμένα στη βάση με μυτερά δερματικά κόκκαλα σαν καρφιά. Τα θωρακικά μικρά, τα κοιλιακά φυτρώνουν πιο μπρος και είναι πολύ μακριά, ξεπερνούν λίγο το πρώτο εδρικό. Η ουρά στρογγυλή. Νηκτική κύστη ανεπτυγμένη.
Τα χριστόψαρα γεννούν το καλοκαίρι και τ’ αυγά τους είναι πλαγκτονικά. Είναι ψάρι του βυθού, κατοικεί σε υποβρύχια λιβάδια ή χωμένο στην άμμο με το πλευρό, τρώει μικρά ψάρια, μαλάκια κλπ. Τα πλησιάζει προσεχτικά με διάπλατο ανοιχτό στόμα και τα χάφτει ξαφνικά ολόκληρα.
Υπάρχουν αρκετά και στο Αιγαίο, ψαρεύονται με ανεμότρατες και άλλα δίχτυα. Το κρέας τους νόστιμο.
* Κατά το θρύλο, οι δυο βούλες αποτυπώνουν τα δάχτυλα του Χριστού που έπιασε το ψάρι, άκουσε το βογγητό του και το λυπήθηκε, το ξανάριξε στη θάλασσα, έτσι εξηγούν και τ’ όνομά του. Μία παραλλαγή έχει τον Άγιο Πέτρο να πιάνει το ψάρι, γι’ αυτό και τ’ όνομα στα γαλλικά είναι Saint-Pierre.