Παλαιότερα τις κυψέλες τις έφτιαχνε ο ίδιος ο μελισσουργός, είτε από κούφιους κορμούς δέντρων, είτε πλεκτές με λυγαριά και καλάμι, επιχρισμένες με κοπριά αγελάδας. Στη μέση έβαζε ξύλινο σταυρό για να κάνουν πάνω οι μέλισσες τις κηρήθρες.
Τις κυψέλες τις τοποθετούσαν σε συγκεκριμένο μέρος και αν μετακινούνταν ημέρα έστω και λίγα μέτρα, οι μέλισσες δεν έμπαιναν μέσα.
Για να πάρει το μέλι, τους καλοκαιρινούς μήνες, φορούσε τη «μουτσούνα», που είχε μπροστά πλεκτό σύρμα, και γάντια.
Έκαιγε βουνιές ή καβαλίνες (κοπριά αγελάδας ή γαϊδάρου) από τη μια πλευρά του σωληνωτού κουβανιού, οι μέλισσες που δεν άντεχαν τον καπνό πήγαιναν από την άλλη πλευρά, κι αυτός ήταν ελεύθερος να πάρει τις κηρήθρες. Από τις κηρήθρες έβγαζε το μελισσοκέρι (ακριβό κερί) και το μέλι.
Τις κυψέλες τις τοποθετούσαν σε συγκεκριμένο μέρος και αν μετακινούνταν ημέρα έστω και λίγα μέτρα, οι μέλισσες δεν έμπαιναν μέσα.
Για να πάρει το μέλι, τους καλοκαιρινούς μήνες, φορούσε τη «μουτσούνα», που είχε μπροστά πλεκτό σύρμα, και γάντια.
Έκαιγε βουνιές ή καβαλίνες (κοπριά αγελάδας ή γαϊδάρου) από τη μια πλευρά του σωληνωτού κουβανιού, οι μέλισσες που δεν άντεχαν τον καπνό πήγαιναν από την άλλη πλευρά, κι αυτός ήταν ελεύθερος να πάρει τις κηρήθρες. Από τις κηρήθρες έβγαζε το μελισσοκέρι (ακριβό κερί) και το μέλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου