Το περπάτημα σαν τρόπος άσκησης

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν το περπάτημα σαν τρόπο άσκησης για τη βελτίωση και διατήρηση της φυσικής τους κατάστασης.
Η δημοτικότητα του βαδίσματος οφείλεται στο ότι αποτελεί μια απλή άσκηση, η οποία συνδυάζει πολλά πλεονεκτήματα. Δεν απαιτεί ιδιαίτερο εξοπλισμό, το μόνο που χρειάζεται είναι ένα άνετο ζευγάρι παπούτσια. Δεν προκαλεί σχεδόν κανένα τραυματισμό. Αποτελεί ιδανική άσκηση για κάθε ηλικία και ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους. Θεωρείται σαν μια από τις μοναδικές ασκήσεις που μπορεί ταυτόχρονα να κάνει όλη η οικογένεια. Επιπλέον, ξανανιώνει τον οργανισμό, βελτιώνει τη φυσική κατάσταση, ελαττώνει τις υψηλές τιμές της χοληστερόλης, ελέγχει το σωματικό βάρος και τέλος, καταπολεμά την υπέρταση, το άγχος και την κατάθλιψη.
Άμεσες λειτουργικές προσαρμογές
Καθώς βαδίζουμε, ένα μεγάλο μέρος του μυοσκελετικού μας συστήματος συμμετέχει με αρμονία στις κινήσεις που διαγράφουν τα βήματά μας. Ολόκληρο το πέλμα, η κνήμη, ο μηρός, οι μυς του ισχίου και ένας μεγάλος αριθμός από τους μυς της πλάτης συμβάλλουν στις κινήσεις του βαδίσματος.
Επίσης, έχουμε και επιστράτευση των κοιλιακών μυών για στήριξη του κορμού και των σπλάχνων. Περπατώντας λοιπόν, με μια συχνότητα βημάτων κάπως πιο γρήγορη από τη συνηθισμένη, προσφέρουμε στον οργανισμό μας μια άσκηση που ενεργοποιεί πολλές λειτουργίες: η καρδιά πάλλεται με μεγαλύτερη συχνότητα, η κυκλοφορία αυξάνεται, και η αναπνοή γίνεται πιο βαθιά. Όλη αυτή η δραστηριότητα αποβλέπει στην καλύτερη οξυγόνωση του οργανισμού. Πράγματι, με τη βαθύτερη αναπνοή, τον αυξημένο πνευμονικό αερισμό δηλαδή, επιστρατεύεται μεγαλύτερη πνευμονική επιφάνεια διευκολύνοντας έτσι τη δέσμευση του οξυγόνου από την αιμοσφαιρίνη του αίματος. Κατόπιν, το οξυγόνο αυτό μέσω της καρδιάς και της κυκλοφορίας, μεταφέρεται σε όλο τον οργανισμό και ειδικότερα στα μυϊκά κύτταρα. Εκεί, καίγεται με τα λίπη ή τους υδατάνθρακες και παράγει ενέργεια που χρησιμοποιείται για το βάδισμα.
Αερόβια ικανότητα
Η δυνατότητα του οργανισμού να καταναλώνει όσο μπορεί περισσότερο οξυγόνο κατά τη μέγιστη προσπάθεια ονομάζεται αερόβια ικανότητα ή μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου. Το οξυγόνο ως γνωστό είναι απαραίτητο στοιχείο για τις καύσεις των λιπών και των υδατανθράκων στα μιτοχόνδρια του κυττάρου.
Η αερόβια ικανότητα θεωρείται εύλογα σαν γενικός δείκτης τόσο της λειτουργικής όσο και της φυσικής κατάστασης του ατόμου.
Έλεγχος σωματικού βάρους
Το περπάτημα αποτελεί ένα από τους ιδανικότερους τρόπους άσκησης για τον έλεγχο του σωματικού βάρους. Η απώλεια βάρους έχει άμεση σχέση με την κατανάλωση θερμίδων. Περισσότερες θερμίδες καταναλώνονται με δραστηριότητες μικρής έντασης και μεγάλης διάρκειας παρά με ασκήσεις μεγάλης έντασης οι οποίες κουράζουν γρήγορα και μας αναγκάζουν να σταματήσουμε. Το περπάτημα έχει το πλεονέκτημα να επιτρέπει στον ασκούμενο την επιλογή της διάρκειας χωρίς να αναγκάζεται να σταματήσει παρά μόνο όταν το επιθυμεί.
Δεν είναι όμως μόνο η διάρκεια και η ένταση που επιδρά στην κατανάλωση θερμίδων αλλά και το σωματικό βάρος. Για παράδειγμα ένα άτομο βάρους 97 κιλών χρειάζεται τις διπλάσιες περίπου θερμίδες από ένα άτομο 52 κιλών που περπατά την ίδια απόσταση. Όταν ένα άτομο 70 κιλών βαδίζει με μέση ταχύτητα 5 χιλιομέτρων την ώρα, καταναλώνει κατά προσέγγιση 5 Kcal/λεπτό ή 225 Kcal σε 45 λεπτά. Έχει δηλαδή υπερτριπλάσια απώλεια θερμίδων από αυτή που θα είχε εάν έβλεπε τηλεόραση.
Η αποτελεσματικότητα του βαδίσματος στη διατήρηση της «γραμμής» μας, επιβεβαιώνεται και από σχετικές μελέτες που έχουν σχέση με το θέμα αυτό. Τα πιο ενθαρρυντικά αποτελέσματα δίνονται από μια έρευνα που διεξήχθη σε μια γυναικεία ομάδα ηλικίας 19 έως 41 ετών και με ποσοστό λίπους 10% έως 60% παραπάνω από το κανονικό. Το πρόγραμμα που απαιτούσε μόνο περπάτημα χωρίς καμία αλλαγή στη δίαιτα, είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση του βάρους από 5-18 κιλά κατά τη διάρκεια ενός έτους.