Εύκολα λάιτ πιάτα

Ομελέτα ζυμαρικών - θερμίδες: 390

Υλικά 2 αβγά, 90 γραμμ. ζυμαρικά πένες βρασμένες, μισό κρεμμύδι κομμένο, 5 πράσινες ελιές κομμένες, 1 κ.σ. ελαιόλαδο, 1/2 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη, 1/2 κ σ. μαϊντανός, αλάτι, πιπέρι.
Εκτέλεση Σε αντικολλητικό τηγάνι, ζέστανε το λάδι και σοτάρισε το κρεμμύδι. Πρόσθεσε το σκόρδο, ρίξε τα αβγά χτυπημένα με τον μαϊντανό, το αλάτι και το πιπέρι. Ρίξε τις ελιές και τα ζυμαρικά. Γύρισε από την άλλη μεριά, ψήσε για λίγο ακόμη και σερβίρισε στο πιάτο.

Σαλάτα ζυμαρικών με τόνο – θερμίδες: 300

Υλικά 70 γραμμ. βρασμένα ζυμαρικά βίδες, ένα ματσάκι ρόκα, μισό αγγούρι, 100 γραμμ. τόνος σε νερό, λίγα ντοματίνια, άνηθος, χυμός ενός λεμονιού, 1 κ.σ. ελαιόλαδο.
Εκτέλεση Πλύνε και ψιλόκοψε τη ρόκα, το αγγούρι, τα ντοματίνια, τον άνηθο. Ρίξε τα ζυμαρικά και τον τόνο και ανακάτεψε. Σε μικρό μπολ, χτύπησε το χυμό λεμονιού με το ελαιόλαδο και περίχυσε με αυτά τη σαλάτα.

Μαγείρεψέ τα σωστά!

- Al dente Καταφέρνουν να διατηρούν καλύτερο γλυκαιμικό δείκτη, αλλά και υψηλότερα επίπεδα βιταμινών του συμπλέγματος Β. Επίσης, όταν μαγειρεύονται έτσι, διατηρείται περισσότερο η γεύση τους. 
- Για το βράσιμο Κάθε 100 γραμμ. ζυμαρικών χρειάζονται 1 λίτρο νερού. Η κατσαρόλα πρέπει να είναι φαρδιά και χαμηλή, ώστε το νερό να ξαναρχίζει να κοχλάζει αμέσως μετά την προσθήκη των ζυμαρικών. Το νερό πρέπει να είναι άφθονο, ώστε να εμποδίζει τα ζυμαρικά να κολλούν μεταξύ τους. Ο χρόνος βρασμού υπολογίζεται από τη στιγμή που αρχίζει το νερό να ξανακοχλάζει μετά την προσθήκη των ζυμαρικών.


ΠΗΓΗ: www.shape.gr

Παχαίνουν τα ζυμαρικά;

        Τα ζυμαρικά είναι πλούσια σε σύνθετους υδατάνθρακες οι οποίοι, όταν χρησιμοποιούνται σωστά, δεν προσφέρουν πολλές θερμίδες και συμβάλλουν στον έλεγχο του βάρους. Μισό φλιτζάνι μαγειρεμένων ζυμαρικών (σπαγκέτι) περιέχει μόνο 99 θερμίδες. Όμως, σε αντίθεση με τα απλά σάκχαρα και τη ζάχαρη, η ενέργεια που προσφέρουν τα ζυμαρικά απελευθερώνεται πιο αργά.
 Για το λόγο αυτόν οι αθλητές υψηλού επιπέδου βασίζουν τη διατροφή τους σε αυτά. Η χρήση τους από τους αθλούμενους συμβάλλει στην αποθήκευση γλυκογόνου, δηλαδή ενέργεια στους μυς τους για να την απελευθερώνουν αποτελεσματικά όταν τη χρειάζονται. Στο σημείο αυτό ιδανική επιλογή κρίνονται τα ολικής αλέσεως. 
Τα ζυμαρικά γενικότερα περιέχουν ελάχιστες ποσότητες λίπους και νατρίου. Σε περίπου 40 γραμμ. μαγειρεμένων περιέχονται μόνο 0,5 γραμμ. λίπους και 5 mg νατρίου. Σύμφωνα με τις οδηγίες της πρόσφατης διατροφικής πυραμίδας, συστήνεται κατανάλωση 6 έως 11 μερίδων σύνθετων υδατανθράκων κάθε μέρα. Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται εύκολα με την προσθήκη ζυμαρικών δύο με τρεις φορές στο εβδομαδιαίο διαιτολόγιό μας. Ακόμη, τα ζυμαρικά, εκτός από το ότι είναι εύπεπτα, διακρίνονται για τον πλούτο τους σε θρεπτικά συστατικά, όπως σίδηρος, ασβέστιο, φωσφόρος και βιταμίνες του συμπλέγματος Β (νιασίνη, θειαμίνη, φυλλικό οξύ, ριβοφλαβίνη). Χάρη στην υψηλή περιεκτικότητα αυτών των βιταμινών, εξυπηρετούν την ενίσχυση της καλής λειτουργίας του νευρικού συστήματος και τη μείωση των συμπτωμάτων κατάθλιψης.


ΠΗΓΗ: www.shape.gr

Από τι συστατικά φτιάχνονται τα ζυμαρικά;

Τα ζυμαρικά φτιάχνονται συνήθως από αλεύρι, αυγά, αλάτι και νερό.
Τα περισσότερα ζυμαρικά φτιάχνονται από σιμιγδάλι σκληρού σιταριού, ένα είδος αλέσματος σιταριού, όμως άλλα δημητριακά, όπως καλαμπόκι, ρύζι, χηνοπόδιο (κουινόα ή κινόα), μονόκοκκο σιτάρι και kamut (είδος μακρόκοκκου σιταριού) μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τον ίδιο σκοπό. Η χρήση αυτών των τελευταίων δημητριακών συνεπάγεται τη δημιουργία μαλακότερων και συνήθως περισσότερων κολλωδών ζυμαρικών, τα οποία όμως αποτελούν μία ευπρόσδεκτη εναλλακτική λύση στα άτομα με αλλεργία/δυσανεξία στη γλουτένη.
Άλλα ζυμαρικά φτιάχνονται από σιτάρι ολικής άλεσης, που τα κάνει σκουρότερα και πιο θρεπτικά, ή από συνδυασμό σιταριού με άλλα άλευρα συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν προέρχονται από δημητριακά όπως το αλεύρι σόγιας.
Τα αυγά χρησιμοποιούνται για να βελτιώσουν την τεχνολογική ποιότητα των ζυμαρικών. Ο ρόλος τους δεν περιορίζεται στην βελτίωση της θρεπτικής τους αξίας και των οργανοληπτικών τους χαρακτηριστικών αλλά επεκτείνεται στα τεχνολογικά γνωρίσματα του ζυμαριού το οποίο με την προσθήκη αυγών γίνεται ελαστικότερο, μαλακότερο και πιο ανθεκτικό.
Το νερό χρησιμοποιείται προκείμένου να σχηματιστεί ζυμάρι το οποίο να είναι δυνατό να μορφοποιηθεί. Το μεγαλύτερο μέρος του νερού αυτού απομακρύνεται κατά τη διάρκεια του σταδίου της ξήρανσης.
Το αλάτι προστίθεται για να προσδώσει γεύση.
ΑΠΟ:  FOOD - INFO

Κατεψυγμένα ζυμαρικά

Οι μορφές ζυμαρικών που μπορούν να καταψυχθούν καλύτερα είναι εκείνες που χρησιμοποιούνται σε συνταγές ψησίματος στο φούρνο όπως: λαζάνια, μεγάλα κοχύλια, κανελόνια, μακαρόνια για παστίτσιο. Θα έχετε καλύτερα αποτελέσματα αν ακολουθήσετε τη συνταγή και καταψύξετε πριν το ψήσιμο. Όταν θελήσετε να ψήσετε τα κατεψυγμένα ζυμαρικά, αποψύξτε τα σε θερμοκρασία δωματίου και ψήστε τα στο φούρνο σύμφωνα με τις προσταγές της συνταγής.

ΑΠΟ FOOD - INFO

Πως θα πρέπει να φυλάσσονται τα ζυμαρικά;

-Μη μαγειρεμένα ζυμαρικά:

Τα μη μαγειρεμένα, ξηρά ζυμαρικά μπορούν να φυλαχτούν στο ντουλάπι σας έως ένα χρόνο. Κρατήστε τα σε ένα δροσερό και ξηρό μέρος. Ακολουθήστε τον κανόνα FIFO ( First In , First Out = πρώτο μέσα πρώτο έξω): χρησιμοποιήστε πρώτα τα πακέτα που βρίσκονται για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα προτού ανοίξετε καινούρια.

-Μαγειρεμένα ζυμαρικά:

Τα μαγειρεμένα ζυμαρικά μπορούν να φυλαχτούν σε ένα αεροστεγές δοχείο στο ψυγείο για 3-5 μέρες. Μπορείτε να προσθέσετε λίγο λάδι (1-2 κουταλάκια του γλυκού για κάθε μισό κιλό μαγειρεμένων ζυμαρικών) προκείμενου να μην κολλήσουν μεταξύ τους. Επειδή τα μαγειρεμένα ζυμαρικά θα συνεχίσουν να απορροφούν γεύση, άρωμα και λάδι από τη σάλτσα, συνιστάται να φυλάσσονται ξεχωριστά.


ΑΠΟ food-info

Θρεπτική αξία ζυμαρικών

Τα ζυμαρικά περιέχουν κυρίως υδατάνθρακες, πιο συγκεκριμένα άμυλο και είναι χαμηλά σε πρωτεΐνη και λίπος. Περιέχουν επίσης βιταμίνες Β1 και Β2 καθώς και ορισμένα μεταλλικά στοιχεία.

Κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος ορισμένα από τα θρεπτικά τους συστατικά χάνονται είτε στο νερό είτε εξαιτίας της θέρμανσης, ειδικότερα μέρος του αμύλου, των πρωτεϊνών, του φωσφόρου και της βιταμίνης Β1.

Λαμβάνοντας υπόψη την ανισορροπία των πρωτεϊνών των ζυμαρικών σε ορισμένα αμινοξέα και πιο συγκεκριμένα σε λυσίνη (απαραίτητο αμινοξύ), είναι εξαιρετικής σημασίας το να συνοδεύονται με άλλα τρόφιμα που έχουν διαφορετικά είδη πρωτεϊνών προκειμένου να βελτιωθεί η διατροφική τους αξία. Η κοινή πρακτική κατανάλωσης των ζυμαρικών σε συνδυασμό με μία ευρεία ποικιλία συστατικών ή/και σαλτσών βελτιώνει εκπληκτικά την ολική τους διατροφική αξία.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των ζυμαρικών και των κινέζικων χυλοπιτών (noodles);

H λέξη ζυμαρικά προέρχεται από την ιταλική λέξη pasta που σημαίνει ζύμη ή ζυμάρι. Σήμερα η λέξη pasta χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων και για ιταλικού τύπου χυλοπίτες στις αγγλόφωνες χώρες ενώ η λέξη noodles έχει ευρύτερη σημασία και περιλαμβάνει πολλά παρόμοια Ασιατικά προϊόντα. Η λέξη noodle στην πραγματικότητα έχει τη ρίζα της στην Γερμανική λέξη Nudel που σημαίνει. ζύμη.

Η λέξη pasta μπορεί επίσης να υποδηλώνει πιάτα στα οποία τα ζυμαρικά είναι το κύριο συστατικό, συνοδευόμενα με σάλτσα ή καρυκεύματα.

Πως φτιάχνονται τα χρωματιστά ζυμαρικά

Τα ζυμαρικά φτιάχνονται με ένα ζυμάρι το οποίο μετά το ζύμωμα του πλάθεται σε εκατοντάδες διαφορετικά σχήματα και μεγέθη. Το ζυμάρι αυτό φτιάχνεται συνήθως από σιτάρι ή άλλα δημητριακά με αποτέλεσμα να έχει ένα κιτρινωπό-άσπρο χρώμα. Διαφορετικά χρώματα επιτυγχάνονται με την προσθήκη φυτικών χρωστικών εκχυλισμάτων στο ζυμάρι πριν το στάδιο της ξήρανσης.

Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται συνήθως τα ακόλουθα χρώματα:

Τα μαύρα ζυμαρικά ( pasta nera ) χρωματίζονται με μελάνι από καλαμάρια ή σουπιές.

Τα πράσινα ζυμαρικά ( pasta verde ) χρωματίζονται με σπανάκι.

Τα μωβ ζυμαρικά ( pasta viola ) χρωματίζονται με ντομάτες ή παντζάρια.

Τα κόκκινα ζυμαρικά ( pasta rossa ) χρωματίζονται με καρότα.

Τα πορτοκαλί ζυμαρικά ( pasta arancione ) χρωματίζονται με διαφορετικές ποικιλίες κολοκύθας.

Τα χρώματα αυτά προσδίδουν παράλληλα και κάποια γεύση στα ζυμαρικά η οποία όμως συνήθως υπερκαλύπτεται από εκείνη της χρησιμοποιούμενης σάλτσας.

ΑΠΟ FOOD - INFO

Η βιομηχανική παραγωγή ζυμαρικών

Η παρασκευή ποιοτικών ζυμαρικών απαιτεί υψηλής ποιότητας πρώτες ύλες. Το σκληρό σιτάρι είναι ιδανικό για ζυμαρικά εξαιτίας του μοναδικού του χρώματος, γεύσης και ιδιοτήτων του κατά το μαγείρεμα.


Το εισερχόμενο σιτάρι ζυγίζεται, υφίσταται δειγματοληψία και αναλύσεις, περνά αρχικά από μία μηχανή καθαρισμού και ένα μαγνήτη προτού αποθηκευτεί ανάλογα με την ποιότητα του.
Σχολαστικός καθαρισμός απαιτείται για το σκληρό σιτάρι. Οι μηχανές καθαρισμού αφαιρούν τους σπόρους ζιζανίων, ακαθαρσίες και άλλες ξένες ύλες οι οποίες διαχωρίζονται με βάση το σχετικό τους μέγεθος (διαχωριστής), το ειδικό τους βάρος (πυκνομετρικός διαχωριστήρας), και το σχήμα τους (διαλογέας κόκκων με οπές). Εξοπλισμός καθαρισμού μέσω τριβών (ξέστρο) τρίβει την επιφάνεια των σπόρων του σιταριού αφαιρώντας κατ' αυτόν τον τρόπο τα εξώτατα στρώματα του πίτουρου.

Η βιομηχανική παραγωγή ζυμαρικών.

Η παρασκευή ποιοτικών ζυμαρικών απαιτεί υψηλής ποιότητας πρώτες ύλες. Το σκληρό σιτάρι είναι ιδανικό για ζυμαρικά εξαιτίας του μοναδικού του χρώματος, γεύσης και ιδιοτήτων του κατά το μαγείρεμα.
Το εισερχόμενο σιτάρι ζυγίζεται, υφίσταται δειγματοληψία και αναλύσεις, περνά αρχικά από μία μηχανή καθαρισμού και ένα μαγνήτη προτού αποθηκευτεί ανάλογα με την ποιότητα του.
Σχολαστικός καθαρισμός απαιτείται για το σκληρό σιτάρι. Οι μηχανές καθαρισμού αφαιρούν τους σπόρους ζιζανίων, ακαθαρσίες και άλλες ξένες ύλες οι οποίες διαχωρίζονται με βάση το σχετικό τους μέγεθος (διαχωριστής), το ειδικό τους βάρος (πυκνομετρικός διαχωριστήρας), και το σχήμα τους (διαλογέας κόκκων με οπές). Εξοπλισμός καθαρισμού μέσω τριβών (ξέστρο) τρίβει την επιφάνεια των σπόρων του σιταριού αφαιρώντας κατ' αυτόν τον τρόπο τα εξώτατα στρώματα του πίτουρου.
Το επόμενο βήμα περιλαμβάνει το κοντισιονάρισμα των σπόρων. Κατά τη διάρκεια του σταδίου αυτού νερό προστίθεται στο σιτάρι για να σκληρύνουν τα εξωτερικά στρώματα του πιτύρου διευκολύνοντας έτσι τον διαχωρισμό του από το ενδοσπέρμιο. Το κοντισιονάρισμα επίσης μαλακώνει το ενδοσπέρμιο γεγονός που καθιστά ευκολότερη την άλεση του. Παραδοσιακά, το σκληρό σιτάρι κοντισιονάρεται για ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, η εφαρμογή νέων τεχνολογιών κατά την παρασκευή των ζυμαρικών καθιστά δυνατή την χρησιμοποίηση πιο λεπτοαλεσμένου σιμιγδαλιού, γεγονός που επιτρέπει πιο παρατεταμένες περιόδους κοντισιοναρίσματος.
Άλεση:
Η άλεση είναι μία διαδικασία που περιλαμβάνει δύο στάδια: ένα απλής άλεσης και ένα διαχωρισμού. Η άλεση λαμβάνει χώρα σε κυλινδρόμυλους σπασίματος, ταξινόμησης και μείωσης. Ο διαχωρισμός γίνεται με μηχανές που καλούνται κόσκινα και διαλογείς. Ένας μύλος σκληρού σιταριού περιλαμβάνει ένα εκτεταμένο σύστημα θραύσης στο οποίο η άλεση γίνεται σταδιακά. Το ενδοσπέρμιο ελευθερώνεται με τη μορφή αδρών κόκκων παρά ως αλεύρι. Αν και τα συστήματα διαλογής, κοσκινίσματος και ταξινόμησης με βάση το μέγεθος είναι πιο εκτεταμένα στους μύλους σκληρού σιταριού το σύστημα μείωσης είναι πολύ μικρότερο συγκριτικά με ένα μύλο παραγωγής αλεύρου από μαλακό σιτάρι.

Σιμιγδάλι
Το σιμιγδάλι, το κύριο προϊόν της άλεσης σκληρού σιταριού, είναι πιο αδρόκοκκο από το αλεύρι που παράγεται κατά την άλεση του κοινού σιταριού. Χαρακτηριστικά τα οποία είναι επιθυμητά στο σιμιγδάλι περιλαμβάνουν καλό χρώμα, ελάχιστο αριθμό μαύρων ή καφετιών κηλίδων και ομοιόμορφο μέγεθος κόκκων. Μία μικρή ποσότητα λεπτοαλεσμένου σιμιγδαλιού και αλεύρου παράγεται η οποία συνήθως αναμειγνύεται με το κανονικό σιμιγδάλι για την παραγωγή ενός ανάμεικτου ζυμαριού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μία ευρεία γκάμα μακριών και κοφτών ζυμαρικών.

Φιδές

Πολύ λεπτά, μακριά ζυμαρικά (διαμέτρου 1-1.2 χιλιοστά), συνήθως με τη μορφή φωλιάς ή κουλούρας κατάλληλα για σούπες.
Πολύ δημοφιλής μορφή σε όλο τον κόσμο

ΑΠΟ Food - Info

Cannolicchi medi

ΑΠΟ Food - Info

Ιστορία των ιταλικού τύπου ζυμαρικών

Η χρήση των ζυμαρικών φαίνεται ότι ξεκίνησε από συγκεκριμένους πληθυσμούς σε ορισμένες περιοχές και αργότερα εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Η παλαιότερη χρήση των ζυμαρικών πιθανώς χρονολογείται στην Κίνα όπου εξακολουθούν να καταναλώνονται ευρύτατα ως και σήμερα. Τα Κινέζικα και Ασιατικά ζυμαρικά ωστόσο αναφέρονται γενικότερα ως noodles .
Έλληνες και Ρωμαίοι
Πολλές πηγές αναφέρουν ότι ο Μάρκο Πόλο εισήγαγε τα ζυμαρικά στην Ιταλία από τα ταξίδια του στην Ασία το 1292 μ. X ., αλλά η καταγωγή των μακαρονιών στην Ιταλία ανατρέχεται πίσω στους αρχαίους Ρωμαίους οι οποίοι απέδιδαν την προέλευση τους στους «Θεούς». Σύμφωνα με ένα διαδεδομένο μύθο τα ζυμαρικά ήταν εφεύρεση του Ηφαίστου, του Ελληνικού θεού της φωτιάς (Βούλκαν για τους Ρωμαίους), αλλά αυτό δεν αναφέρεται πουθενά στην κλασσική λογοτεχνία.
Τα ζυμαρικά ήταν σίγουρα γνωστά στους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους. Ένα συγκεκριμένο είδος που καταναλώνονταν ήταν μία φαρδιά χυλοπίτα που καλούνταν στα ελληνικά «λάγανον» και πιθανότατα ήταν παρόμοιο με τα σημερινά λαζάνια. Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι το λάγανον δεν καταναλωνόταν βρασμένο όπως τα λαζάνια αλλά ψημένο πάνω σε θερμαινόμενες πέτρες ή σε φούρνο και για αυτό το λόγο είναι περισσότερο συνδεδεμένο με τη σημερινή πίτσα.

Ζυμαρικά, Ορισμός

Τι είναι τα ζυμαρικά;»
Η ιταλική λέξη για τα ζυμαρικά ( pasta ) σημαίνει ζυμάρι ή ζύμη και αναφέρεται στο ζυμάρι που σχηματίζεται συνδυάζοντας αλεύρι σκληρού σιταριού (σιμιγδάλι) με ένα υγρό (νερό ή γάλα).
Ο όρος ζυμαρικά έχει ευρύτατη σημασία και μπορεί να χρησιμοποιείται γενικευμένα για να περιγράψει μία ευρεία ποικιλία χυλοπιτών που φτιάχνονται με αυτό το ζυμάρι.

Πως διαλέγουμε ζυμαρικά

Τα καλύτερα φρέσκα ή ξερά ζυμαρικά του εμπορίου είναι από αλεύρι με μεγάλη περιεκτικότητα σε γλουτένη, γράφουν στη συσκευασία τους «από 100% σκληρό αλεύρι σίτου» ή «καθαρό σιμιγδάλι». Πρέπει να έχουν έντονη μυρωδιά σιτάλευρου.
Η ζύμη που περιέχει αυγά πρέπει να έχει ελαφρά χρυσαφένιο χρώμα και μια υφή μάλλον αδρή. Σκόνη από τη ζύμη στο κάτω μέρος του πακέτου μπορεί να σημαίνει πως το περιεχόμενο έχει μπαγιατέψει.
Το αλεύρι για τα ζυμαρικά.
Το αλεύρι που είναι καλό για τα ζυμαρικά περιέχει μεγάλη ποσότητα σε γλουτένη την πρωτεΐνη που κάνει τη ζύμη συμπαγή και ελαστική. Το σκληρό αλεύρι έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε γλουτένη.
Υπάρχει και το σιμιγδάλι κατάλληλο για ζυμαρικά . Μ εαυτό η ζύμη γίνεται μια ζύμη ελαστική που είναι ίσως δύσκολο να ανοιχτεί στο χέρι, αλλά δίνει ζυμαρικά που έχουν μια πολύ ωραία υφή μετά το βράσιμο.

Ζυμαρικά

Ζυμαρικά (pasta) είναι μια γενικευμένη ονομασία σε όλα τα είδη: κοχύλια, σαλιγκάρια, βίδες, πένες, κοφτό μακαρονάκι, λαζάνια, βίδες, φιδές, ριγκατόνι, κανελόνια, τορτελίνια, κ.ά. Λέγοντας όμως μακαρόνια (macaroni) εννοούμε όλα τα μακριά ζυμαρικά, όπως σπαγγέτι, μακαρόνια χοντρά, ταλιατέλες, λιγκουίνι, τερνέτε, βερμιτσέλι και άλλα. Σήμερα παράγονται σχεδόν 300 διαφορετικά είδη.
Οι πρώτοι άνθρωποι που βρέθηκε ότι έτρωγαν ζυμαρικά ήταν οι Κινέζοι το 5.000 π.Χ. Στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται ότι ο Ήφαιστος έκανε ένα εργαλείο για να φτιάχνει «κορδόνια από ζύμη». Παρόλα αυτά η φήμη τους εξαπλώθηκε μέσω της ιταλικής κουζίνας. Τα ζυμαρικά που γνωρίζουν οι Έλληνες φτιάχνονται από σιτάρι, αλλά αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη κατανάλωση παγκοσμίως, είναι φτιαγμένα από ρύζι (τα noodles είναι η πιο γνωστή εκδοχή). Επίσης στη Νότια Αμερική, φτιάχνονται και ζυμαρικά από Κινόα. Στις μέρες μας, τα ζυμαρικά είναι από τα πλέον δημοφιλή εδέσματα παγκοσμίως.
Στην δίαιτα
Τα ζυμαρικά περιέχουν ελάχιστες ποσότητες λίπους και νατρίου. Το νάτριο είναι το στοιχείο στο άλας που όταν συγκεντρώνεται σε ψηλές ποσότητες στον οργανισμό, προκαλεί υψηλή πίεση. Σε περίπου 40 γραμμάρια μαγειρεμένων ζυμαρικών, περιέχονται μόνο μισό γραμμάριο λίπους και 5 χιλιοστόγραμμα νατρίου. Εκτός από το ότι είναι εύπεπτα, είναι επιπρόσθετα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά όπως σίδηρο, ασβέστιο, φωσφόρο και βιταμίνες τύπου Β (νιακίνη, θειαμίνη, φολικό οξύ, ριβοφλαβίνη).Είναι πλούσια σε σύνθετους υδατάνθρακες οι οποίοι δεν είναι παχυντικοί όταν χρησιμοποιούνται σωστά. Εκατό γραμμάρια ζυμαρικών έχουν 356 θερμίδες, από τις οποίες το 80% αποτελείται από υδατάνθρακες, το 13,4% από πρωτεΐνες και το 3,9% από λιπαρά.

Η ιστορία των ζυμαρικών

Τα ζυμαρικά έχουν πιθανότατα πατρίδα τους την Ιταλία. Στους Λατίνους τα ζυμαρικά ήταν γνωστά σαν είδος διατροφής .
Ο Οράτιος στα “Σατυρικά” του περιγράφει την ευχαρίστηση να γυρίζει σπίτι του για να φάει μια νόστιμη σούπα φτιαγμένη με πράσα ρεβίθια και ζυμαρικά.
Σε τοιχογραφίες από ετρουσκικούς τάφους υπάρχουν πολλές διακοσμήσεις που δείχνουν σπιτικές δουλειές και οικιακά σκεύη. Ανάμεσά τους φιγουράρουν ο πλάστης το σανίδι και η οδοντωτή ροδέλα για την κοπή των ζυμαρικών.
Αλλά και οι Άραβες συνέτειναν στη διάδοση των ζυμαρικών και επηρέασαν τις ονομασίες τους. Πολλοί μάλιστα πιστεύουν ότι τα στεγνά ζυμαρικά είναι έμπνευση αραβική. Στη Σικελία και την Ισπανία ορισμένα είδη ζυμαρικών εξακολουθούν να είναι γνωστά με τις αραβικές τους ονομασίες.
Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι τα έφερε για πρώτη φορά στην Ιταλία ο Μάρκο Πόλο το 1292. Πάντως στα αρχεία της Γένοβας υπάρχουν έγγραφα από το 1279 που μιλάνε καθαρά για “μακαρόνια” αποδεικνύοντας έτσι την ύπαρξη τους στη Ιταλία από εκείνη την εποχή.
Βασικές γνώσεις
Όλα τα ζυμαρικά έχουν σαν βάση μια ζύμη που περιέχει άμυλο. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι ζύμης, με αυγά και με νερό.
Η ζύμη με αυγά θεωρείται η καλύτερη, ιδίως όταν είναι σπιτική. Μπορεί να μείνει απλή ή να πάρει χρώμα και γεύση με την προσθήκη άλλων υλικών όπως ο πουρές ντομάτας, ψιλοκομμένο σπανάκι ,μανιτάρια κ.α.

Πώς να διατηρήσετε τα ζυμαρικά.

Τα σπιτικά ζυμαρικά πρέπει να τα πασπαλίσετε ελαφρά με αλεύρι ή άνθος αραβοσίτου, να τα αφήσετε να στεγνώσουν για μια δυο ώρες και να τα βάλετε σε πλαστικές σακούλες , στο ψυγείο μέχρι 48 ώρες και στην κατάψυξη μέχρι 2 μήνες.
Βεβαιωθείτε ότι τα ζυμαρικά έχουν στεγνώσει πριν τα μαζέψετε γιατί αλλιώς θα κολλήσουν μεταξύ τους.
Το πόσο χρόνο μπορούν να διατηρηθούν τα ζυμαρικά που έχουν γέμιση εξαρτάται από το είδος της γέμισης, αλλά σίγουρα αυτά τα ζυμαρικά διατηρούνται πολύ καλά στην κατάψυξη.
Τα ξερά ζυμαρικά του εμπορίου μπορούν να διατηρηθούν για 6 μήνες ή και περισσότερο σε θερμοκρασία δωματίου αλλά όταν ανοιχτεί το πακέτο καλό είναι να φυλάσσονται σε ειδικά δοχεία ζυμαρικών.
Μικρά μυστικά για νόστιμα ζυμαρικά.
Για το βράσιμο: κάθε 100 γρ. ζυμαρικών χρειάζονται 1 λίτρο νερού 7-10 γρ. αλάτι και μια κατσαρόλα φαρδιά ανάλογη με την ποσότητα του νερού που θα χρειαστείτε.
Η κατσαρόλα πρέπει να είναι φαρδιά και χαμηλή ώστε το νερό να ξαναρχίζει να χοχλάζει αμέσως μετά την προσθήκη των ζυμαρικών.
Το νερό πρέπει να είναι άφθονο ώστε να εμποδίζει τα ζυμαρικά να κολλάνε μεταξύ τους. Το αλάτι το προσθέτουμε πριν ρίξουμε τα ζυμαρικά.

ζυμαρικά

Η βάση της Μεσογειακής διατροφής είναι οι τροφές πλούσιες σε Υδατάνθρακες όπως ζυμαρικά, δημητριακά και ψωμί.
Υπάρχουν 2 κατηγορίες ζυμαρικών:
Τα φρέσκα (τα οποία περιέχουν αυγά) και τα ξηρά (μόνο ορισμένα είδη, ταλιατέλες και χυλοπίτες, περιέχουν αυγά).
Τα ζυμαρικά παχαίνουν. ΜΥΘΟΣ.
Όλες οι τροφές παχαίνουν αλλά και όλες οι τροφές αδυνατίζουν. Αρκεί να τηρούνται οι ισορροπίες. Ανεξαρτήτως της συνολικής ημερήσιας πρόσληψης ενέργειας ενός ατόμου (το οποίο διαφέρει ανάλογα με το ύψος, την ηλικία, το φύλο και το επίπεδο φυσικής δραστηριότητας), σε ποσοστιαίους όρους ισχύει το εξής:
το 50-60% της ενέργειας πρέπει να προέρχεται από τους Υδατάνθρακες (κυρίως από σύνθετους)
το 10-15% της ενέργειας πρέπει να προέρχεται από τις Πρωτεΐνες
μέχρι 30% της ενέργειας πρέπει να προέρχεται από το λίπος.
Τα ζυμαρικά είναι εξαίρετη πηγή σύνθετων Υδατανθράκων και μικρής περιεκτικότητας πρωτεϊνών και λιπών. Επίσης, τα ζυμαρικά περιέχουν:
Σίδηρο (βοηθάει στην παραγωγή αιμοσφαιρίνης, κάνει καλό στο αίμα)
Σελήνιο (προστατεύει τα κύτταρα - αντιοξειδωτικό)
Ασβέστιο (βοηθάει στο σχηματισμό και την ενδυνάμωση των οστών)