Ζυθολόγος.

Επάγγελμα ζυθολόγος. Μία λέξη άγνωστη ίσως για τους περισσότερους από εμάς. Ένα νέο επάγγελμα που γεννήθηκε μέσα από τo σύγχρονο γαστρονομικό τοπίο, και συγκεκριμένα από τη γευσιγνωσία μπίρας.  Ένα επάγγελμα που απαιτεί μία καθαρότητα των αισθήσεων από όσους αποφασίσουν να το ακολουθήσουν.  Ο ζυθολόγος είναι ο ειδικός των αισθήσεων που γεννάει η απόλαυση της μπίρας. Η γευσιγνωσία της μπίρας, αντίθετα με ό,τι θα πίστευε κανείς, δεν περιορίζεται στην όσφρηση και στη γεύση. Ο γνωστός Γάλλος ζυθολόγος, Herve Marziou (φώτο), διευκρινίζει, «Η γευσιγνωσία της μπίρας επεκτείνεται σε όλες μας τις αισθήσεις και μας ξεναγεί στα μυστικά και τις ιδιότητες του ζύθου του εκλεκτού». Επίσης σημαντική είναι η ακοή, καθώς η μπίρα «απελευθερώνεται» από την πίεση που υφίσταται στο μπουκάλι και κυλάει στο ποτήρι ή όταν τραβάμε το πώμα μιας φιάλης μπίρας και τη σερβίρουμε, ο ήχος είναι εκεί, παρών, λίγο ή πολύ υπόκωφος, λίγο ή πολύ εκλεπτυσμένος. Η γεύση, φυσικά, είναι το σημαντικότερο στοιχείο. Ο γευσιγνώστης γεύεται πρώτα τις πρώτες ύλες που χαρίζουν στην μπίρα τις νότες των δημητριακών, τα αρώματα βύνης και λυκίσκου. Στη συνέχεια ακολουθούν τα αρώματα των ανθών μέχρι αυτά του ξύλου. Κάποιες φορές αισθανόμαστε τα αρώματα κομμένων βοτάνων. Αυτό που είναι όμως σημαντικό είναι η άφεση στις αισθήσεις, ο αυθορμητισμός. Στο τέλος, έρχονται τα αρώματα των φρούτων ή του φρέσκου βουτύρου. Κόκκινες, ξανθιές, μελαχρινές, όλες πρέπει να δοκιμάζονται από τις πιο ανοιχτές στις πιο σκουρόχρωμες και πιο «συμπαγείς». Η ποικιλία μπιρών είναι ανεξάντλητη: μας περιμένουν να τις ανακαλύψουμε, να τις γευτούμε και να τις αγαπήσουμε.  ΑΠΟ:http://foodanddrinks.gr

Παστελάς - Ξηροί καρποί

Ο παστελάς χρησιμοποιούσε σισάμι και ζάχαρη και γλυκόζι. Έβαζε τη ζάχαρη και το γλυκόζι σ΄ένα καζάνι κι έβραζαν. Πρόσθετε το σισάμι και ανακάτευε το μείγμα με μια ξύλινη κουτάλα. Όταν ψηνόταν τ΄άπλωνε σ΄ένα πάγκο. Με τον πλάστη, ένα μακρύ, κυλινδρικό ξύλο, το ισοπέδωνε και στη συνέχεια το΄κοβε σε κομμάτια.
Το παστέλι το΄βαζε σε τενεκέδες με καπάκι, για να μην παίρνει αέρα και το πουλούσε με το κομμάτι στα πανηγύρια.

Οι Καλλιμασιώτες παστελάδες γινόταν και «προξενητές». Ο νέος πλήρωνε το παστέλι και με τον παστελά το ΄στελλε στην κοπελιά που «λαχταρούσε η καρδιά του». Αν αυτή το δεχόταν, εσήμαινε πως δεχόταν και τον έρωτά του.

Γεωργός - Μαστιχοπαραγωγός - μαστίχα Χίου

Κατά το Μάιο με Ιούνιο «ξύνουμε τα τραπέζια» των σκίνων. (Καθαρίζουμε με ειδικά εργαλεία { άμιες, ξυστήρια, μουστριά.} τους χώρους κάτω από τους σκίνους). Τέλος Ιουνίου - αρχές Ιουλίου- «φροκαλούμε» (σκουπίζομε) με σκούπες φτιαγμένες από αγριοθάμνους (σπάρτους, ημερόσπαρτους, θυμάρι, αγόρα κ.ά) τα «τραπέζια».

Πασπαλίζουμε με ψιλό σαν πούδρα «ασπρόχωμα», που έχομε βγάλει από κουφάλες (σήραγγες) μέσα απ΄τη γη, τα τραπέζια, για να πέσει το μαστίχι, σε χώμα που ευκολότερα καθαρίζεται.

Γεωργός - Λουτρουβιάρης (Ελαιοτρίβης)

Οι ελαιοπαραγωγοί πήγαιναν τις ελιές στο λουτρουβιό, τις ζύγιζαν και τις έριχναν λίγες-λίγες στο τσακιστήρι, που αποτελούνταν από την κωνική πέτρα και την κοφινία. Η πέτρα ήταν πάνω στην κοφινία και την γύριζε ένα υποζύγιο. Σε κάποια λουτρουβιά τη γύριζαν εργάτες.

Μελισσουργός - Μελισσοκόμος

Παλαιότερα τις κυψέλες τις έφτιαχνε ο ίδιος ο μελισσουργός, είτε από κούφιους κορμούς δέντρων, είτε πλεκτές με λυγαριά και καλάμι, επιχρισμένες με κοπριά αγελάδας. Στη μέση έβαζε ξύλινο σταυρό για να κάνουν πάνω οι μέλισσες τις κηρήθρες.

Τις κυψέλες τις τοποθετούσαν σε συγκεκριμένο μέρος και αν μετακινούνταν ημέρα έστω και λίγα μέτρα, οι μέλισσες δεν έμπαιναν μέσα.

Το πάτημα των σταφυλιών

Τον Σεπτέμβρη κόβουμε τα σταφύλια και τα απλώνουμε στον ήλιο μέχρι να «σταφιδιάσουν». Κατόπιν τα φέρνουμε στον πάτο (ληνό), τα «πατούμε» και παίρνομε τον μούστο.

Για περισσότερο στύψιμο χρησιμοποιούμε την «καλαμωτή», εργαλείο που είναι φτιαγμένο από ξύλα, ύψους περίπου ενός μέτρου, δεμένα με σκοινί κυκλικά.

Κρεοπώλης (Μακελάρης ή Χασάπης)

Μακελιό σημαίνει χασαπιό, σφαγείο. Ο μακελάρης ήταν ταυτόχρονα και κρεοπώλης. Ο ίδιος έσφαζε τα ζώα (βόδια, χοίρους, αιγοπρόβατα) και τα πουλούσε.

Το Πάσχα έσφαζε κατσικάκια και προβατάκια των συγχωριανών του κι έπαιρνε για τον κόπο του τις προβιές.