To άρθρο των Ρόδιου Γαμβρού* καιΝίκου Μπουκαούρη* δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Αποθήκη & Μεταφορές*
Η αναγκαιότητα της Ιχνηλασιμότητας, δηλαδή η γνώση της προέλευσης και της προϊστορίας κάθε υλικού που χρησιμοποιείται στην παραγωγική διαδικασία, γενικεύτηκε την δεκαετία του 1990 με την εφαρμογή των Συστημάτων Διασφάλισης Ποιότητας και με την εισαγωγή των προτύπων ISO 9000. Ειδικά στην Ευρώπη, μετά τις διατροφικές κρίσεις της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας και των διοξινών του 1999, η ανάγκη για γνώση και ασφάλεια στην εφοδιαστική αλυσίδα έγινε επιτακτική. Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έθεσε σαν στόχο την ασφάλεια στην εφοδιαστική αλυσίδα με αναφορά στην "Λευκή Βίβλο" (2000). Έτσι, η Ιχνηλασιμότητα εξελίχθηκε σε νομική προϋπόθεση. Παρόλο που ο σχετικός κανονισμός είχε άμεση ισχύ, τα άρθρα 18 & 19 που θεσπίζουν την υποχρέωση για Ιχνηλασιμότητας τέθηκαν σε εφαρμογή μόλις την 1/1/2005.
