Συντάκτης: Ελένη Αλειφέρη
Βρισκόμαστε στην Αρχαία Ελλάδα! Οι καλεσμένοι κάθονται στο τραπέζι για να δοκιμάσουν τις γαστρονομικές προτάσεις του μάγειρα. Ένα ολόκληρο τελετουργικό στήνεται καθώς η ώρα του γεύματος είναι ιερή!
Ο στόχος είναι ένας: μέσα από το φαγητό, να διεγερθούν και οι πέντε αισθήσεις. Για να επιτευχθεί αυτή η δύσκολη αποστολή, δεν αρκεί μόνο η καλή διάθεση. Μια μεγάλη αίθουσα με φωτισμό ειδικό που ξυπνά τις κρυφές επιθυμίες αποτελεί το ιδανικό σκηνικό που θα φιλοξενήσει εκείνους που
τολμούν να διεισδύουν στο μαγικό κόσμο της γαστρονομίας.
Συμπόσια που αποτελούνται από λουκούλλεια γεύματα λαμβάνουν χώρα σε όλους τους τόπους, ευλογημένους και μη. Τηγανίτες με μέλι και λάδι, τυρί αλογίσιο που προσφέρεται στους πολεμοχαρείς για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, βραστοί βολβοί για την αποτοξίνωση από τη πολύ κατανάλωση οίνου, πίτες, φάβα, ζωμός από μπιζέλια, δαμάσκηνα και άλλα πολλά σηματοδοτούν τις διατροφικές συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων που είναι οπαδοί της έκφρασης: Νους υγιής και σώματι υγιή.
"Αρχαίες διατροφικές συνήθειες"
Tα δημητριακά είναι το κύριο συστατικό στις συνταγές τους. Ο άρτος είναι ιερό προϊόν και απαραίτητο. Χωρίς αυτό, δεν υπάρχει ολοκληρωμένο γεύμα. Αλεύρι από κριθάρι ζυμωμένο σε γαλέτα είναι η συνηθισμένη εκδοχή και ονομάζεται μάζα. Η μεγάλη ποικιλία θεωρείται πολυτέλεια και πλούτος .
Για το λόγο αυτό συναντάμε τον "Ιπνίτη" (ψωμί σε θερμή σκάφη), τον "Εσχαρίτη" (ψωμί στη σχάρα), τον "Άρτο τυρέοντα" (η λεγόμενη τυρόπιτα), τον "Κριβανίτη άρτο" (από σιμιγδάλι), το"όφωρος", τις λαγάνες και άλλα πολλά που στολίζουν το γιορτινό τραπέζι.
Βρισκόμαστε στην Αρχαία Ελλάδα! Οι καλεσμένοι κάθονται στο τραπέζι για να δοκιμάσουν τις γαστρονομικές προτάσεις του μάγειρα. Ένα ολόκληρο τελετουργικό στήνεται καθώς η ώρα του γεύματος είναι ιερή!Ο στόχος είναι ένας: μέσα από το φαγητό, να διεγερθούν και οι πέντε αισθήσεις. Για να επιτευχθεί αυτή η δύσκολη αποστολή, δεν αρκεί μόνο η καλή διάθεση. Μια μεγάλη αίθουσα με φωτισμό ειδικό που ξυπνά τις κρυφές επιθυμίες αποτελεί το ιδανικό σκηνικό που θα φιλοξενήσει εκείνους που
τολμούν να διεισδύουν στο μαγικό κόσμο της γαστρονομίας.
Συμπόσια που αποτελούνται από λουκούλλεια γεύματα λαμβάνουν χώρα σε όλους τους τόπους, ευλογημένους και μη. Τηγανίτες με μέλι και λάδι, τυρί αλογίσιο που προσφέρεται στους πολεμοχαρείς για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, βραστοί βολβοί για την αποτοξίνωση από τη πολύ κατανάλωση οίνου, πίτες, φάβα, ζωμός από μπιζέλια, δαμάσκηνα και άλλα πολλά σηματοδοτούν τις διατροφικές συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων που είναι οπαδοί της έκφρασης: Νους υγιής και σώματι υγιή.
"Αρχαίες διατροφικές συνήθειες"
Tα δημητριακά είναι το κύριο συστατικό στις συνταγές τους. Ο άρτος είναι ιερό προϊόν και απαραίτητο. Χωρίς αυτό, δεν υπάρχει ολοκληρωμένο γεύμα. Αλεύρι από κριθάρι ζυμωμένο σε γαλέτα είναι η συνηθισμένη εκδοχή και ονομάζεται μάζα. Η μεγάλη ποικιλία θεωρείται πολυτέλεια και πλούτος .
Για το λόγο αυτό συναντάμε τον "Ιπνίτη" (ψωμί σε θερμή σκάφη), τον "Εσχαρίτη" (ψωμί στη σχάρα), τον "Άρτο τυρέοντα" (η λεγόμενη τυρόπιτα), τον "Κριβανίτη άρτο" (από σιμιγδάλι), το"όφωρος", τις λαγάνες και άλλα πολλά που στολίζουν το γιορτινό τραπέζι.
